Heel zachtjes beweegt zijn vinger over mijn arm steeds in hetzelfde ritme, een tinteling die ik voel van mijn teen naar de haarwortels op mijn hoofd.
Ik vraag met mijn allerzoetste stemmetje of "hij mij wil krielen" Nog nooit heeft hij een verzoek geweigerd en ik weet dat hij dat deze keer ook niet gaat doen.
Lachend staar ik vooruit, kijkend naar niets. Ik ben gelukkig en post coïtaal.
Wanneer ik ga liggen op mijn zij, voel ik de warmte van zijn lichaam tegen mijn rug.
Ik draai mijn hoofd om richting zijn bekende vrolijke gezicht. Terwijl ik uitspreek dat ik zo gelukkig met hem ben, raken onze handen in een verstrengeling. Op dat precieze moment hou ik zoveel van hem dat ik mijn lijf met de zijne wil combineren.
We gaan liggen op de manier die wij de naam "De Lievelings" hebben gegeven.
Het moment dat zijn been en arm volledig over mij heen liggen word ik overspoelt door een gevoel van veiligheid. Ik pak zijn hand en zeg de woorden die het moment bezegelen.
Ik hou van je
Ik ook van jou
Voor altijd?
voor altijd...
Beloofd?
Beloofd..
Een paar dagen later na het tafereel van de liefde, zit ik op een vieze bank in de studio waar hij zijn muziek maakt. Hij oogt nerveus en ik word overvallen door een golf van misselijkheid.
Waar onze relatie in al zijn ongeremdheid begon, lijkt er op deze dag een einde aan te komen en de acceptatie van dat feit is ver van mij verwijderd.
Gebroken vanaf elke cel die mijn lichaam bezit kijk hem aan en wil hem het liefst doorelkaar heen schudden. Iets wat ik op dat moment ook maar besluit te doen.
Ik heb de woorden "Het is niet voorbij, dat kan niet" 50 keer herhaald wanneer ik me als een klein babytje door hem heen en weer laat wiegen. Het kan me op dat moment niet meer schelen dat ik zwakte toon. Ik wil niet voelen dat wij elkaar niet meer gelukkig kunnen maken en dat ik in mijn ogen heb gefaald.
Omdat ik op een zeker punt deze situatie moet herpakken vraag ik of hij me naar mijn beste vriendin wil brengen om daar tot rust te komen.
Wanneer de deur opengaat naar frisse buitenlucht overvalt het zonlicht mijn vermoeide ogen en ben ik overladen met onrust.
Ik kende mijn rol als vriendinnetje van en ben nog niet bereid mijn troon af te staan. Ik ben nog niet klaar om op mijn eigen twee voeten te landen.
Als ik hem aankijk zie ik dat hij trilt en moeite doet om een zelfverzekerde houding aan te nemen.
Zwijgend lopen we de laatste honderden meters hand in hand.
Wanneer we bijna bij de plaats van bestemming zijn knijp ik zijn hand fijn en zeg ik als slotpleidooi: "jij doet dingen met een ander en ik ben je bereid je dat te vergeven. Ik ben bereid om alles wat ik in mijn macht heb te doen, om ons een kans te geven. Ik ben bereid om mezelf aan de kant te zetten en te vechten voor jou. Ik gaf je alles wat je wil. waarom ben ik dan in hemelsnaam niet goed genoeg. En begin met mijn vuisten tegen zijn borstkas aan te slaan.
Zijn handen pakken stevig mijn gezicht beet zodat hij mijn aandacht heeft.
Sorry, maar ik kan het niet meer komt nog uit zijn mond. Die woorden vormden zich als een kogel die mijn lichaam penetreert. Ik hap naar lucht en stort in.
Zoen me alsjeblieft zeg ik vanuit mijn laatste wanhoop. Hij doet wat ik van hem vraag. We verstrengelen in volle overgave omdat we weten dat deze de laatste keer zal zijn. Ik leg er al het gevoel erin wat ik nog in me heb en pak elke seconde van het moment.
Daarna draait hij zich met een ruk om en deelt mede dat hij gaat. Hij verspilt geen seconde en met een snelle pas loopt hij bij me vandaan. Mijn hand gaat naar mijn mond en ik huil dat hij moet blijven. Hij kijkt niet meer naar me om en ik zak op de grond.
Wanneer ik mijn ogen dicht doe terwijl ik op de grond klap, denk ik aan de laatste keer dat we bijelkaar sliepen.
Het leek een doodgewone dag, we deden doodgewone dingen, en hadden doodgewone sex.
Hij ging mij krielen omdat hij weet dat ik dat lekker vind. We gingen liggen in de "lievelings" en hebben de voor ons "doodnormale" woorden van de liefde naar elkaar uitgesproken.
Ondanks dat ik toen besefte dat ik gelukkig was, heb ik het blijkbaar niet in me opgenomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten